Vanaf de uitkijktoren #82

Deze week wordt het windpark door onze koning geopend en dan valt er nog maar weinig te vertellen over de bouw en andere werkzaamheden en stop ik met dit blog. Het was enorm interessant om in die paar jaar dit enorme windpark te zien verrijzen. Voor de opening, het Krammerfest en het loopfestijn op zaterdag zijn andere fotograven ingehuurd dus daar maak ik geen foto’s van . De aankondiging van de opening en het feest heeft wat meer mensen naar de uitkijktoren getrokken en dat zijn meestal positieve mensen met veel belangstelling voor de energietransitie.

Zondag luisterde ik op weg naar de uitkijktoren naar Vroege Vogels op Radio 1 en daar werd heel positief gesproken over de samenwerking tussen dit grote burgerinitiatief en de natuurmensen. De molens hebben een hoge ashoogte en relatief korte wieken van 55 meter zodat de wieken altijd boven de 60 meter bewegen en de meeste vogels vliegen niet zo hoog. Ook het detectiesysteem voor zeearenden en vleermuizen werd geroemd want al dat binnen 10 seconden stoppen voor een grote vogel en pas na 10 minuten weer op gang komen geeft veel energieverlies. De wand die gebouwd is voor de oeverzwaluwen die tijdelijk ontheemd waren door de bouw blijft na de oplevering van het park wegens het grote succes intact. Hopelijk komt de vos niet te vaak uit die automatiek eten. Het was een positief verhaal van een toch vaak kritisch milieuprogramma.

De opstelplekken bij de molens zijn nu allemaal klaar en beveiligd met betonblokken..

Ik ging een paar keer kijken naar de bouw van de enorme feesttent en was verbaasd over alle planten die naar binnen werden gesjouwd. Vaak ging ik ’s morgens heel vroeg en dan was er alleen een bewaker met honden die niet om een praatje verlegen zaten en duidelijk maakten dat ze niet van pottenkijkers hielden.

Woensdag was de grote dag. Om 5.30 uur reed ik even langs om wat foto’s van het park te maken vanaf de Grevelingendam want vandaar passen ze alle 34 op één foto. Er was veel hekwerk maar je kon nog overal rijden. Om 10 uur had ik me in mijn nette pak gehesen en werd bij de rotonde van de afslag naar Philipsland naar Bruinisse verwezen om van daar af op de paralelbaan weer terug naar het Grevelingenrestaurant te rijden en dan langs de tijdelijk eenrichtingsweg te gaan parkeren. Een mooie oplossing maar ik koos er voor om bij molen 4 te parkeren en verder te lopen. Ik werd daarbij vaak ingehaald door bekenden die met de fiets waren gekomen. Ik schrok een beetje van de ontvangst door een soort Tanzmarietjes in de stijl van Andre Rieu in veel te korte rokjes en afschuwelijke groene glitter make-up. Absoluut niet passend in deze tijd van vrouwenemancipatie en totaal niet geschikt voor het vredige publiek van beide energiecoöperaties. Ik hoop dat die meiden geen blaasontsteking hebben opgelopen en hun lichaam nooit meer zo laten exploiteren.

Binnen was het reuze ontspannen met heel veel bekenden en vooral warme mensen. Er waren 250 leden mensen van Zeeuwind, 250 van Deltawind en verder genodigden uit de omgeving en vanuit de bouw. Leuk te merken dat het klikte tussen de leden van beide coöperaties. Als blogger van de uitkijktoren sprak ik naast bekenden en wat lezers van dit blog vooral ook met leden van Zeeuwind. De regels zijn daar iets anders en je hoeft niet perse in Zeeland te wonen om lid te worden. Ik sprak een ouder wat alternatief echtpaar uit Friesland, zo’n stel waarvoor je je schaamt als het je ouders zijn maar trots op bent als het je grootouders zijn. Zij kwam oorspronkelijk uit Zeeland maar door de liefde in Friesland terecht gekomen en had een keer bij een logeerpartij bij een oud buurmeisje een foldertje van Zeeuwind meegenomen en was twintig jaar geleden lid geworden en had ook 5000 euro in de Krammer geïnvesteerd. Ze kwamen vandaag met hun auto uit Friesland met de fietsen achterop en hadden in Bruinisse hun auto op de kaai gezet en kwamen verder met de fiets. Ze hadden geen Tomtom en waren wat omgereden en waren al te laat en hadden ook nog tegenwind op de dam en kwamen derhalve pas op de locatie toen de koning de stekkers van beide coöperaties in elkaar stak en daarmee het park opende. Ook sprak ik een man uit Zeeuws Vlaanderen over zijn vader waarmee hij 10 jaar geleden naar Indonesië geweest was om herinneringen aan de Politionele actie op te halen. Ik heb me destijds bij het schrijven van de musical Mel Dale verdiept in deze voor Nederland achteraf beschamende periode en veel mensen gesproken met heel veel verschillende belevingen van hun verblijf in dat mooie land. De een is met trauma’s over beestachtig oorlogsgedrag van landgenoten teruggekomen en anderen hebben het als een mooi avontuur voor jonge mannen ervaren en er zelfs een vrouw aan overgehouden.

Heel gelukkig en trots op Deltawind en zijn directeur die geheel zichzelf bleef als gastvrouw voor de koning, werd ik door een bestuurslid teruggebracht naar mijn auto en reed nog even langs de uitkijktoren waar ik de afgelopen jaren met zoveel plezier de werkzaamheden heb kunnen volgen en zoveel mensen heb kunnen spreken over hun idealen en hobby’s. Dankbaar kijk ik terug naar de portiers waar ik altijd welkom was en naar Tijmen en Marlous die mij de kans hebben gegeven dit blog te schrijven.

Het ga u voor de wind.