Vanaf de uitkijktoren #45

Het is echt vakantietijd en er komen hele gezinnen naar boven klimmen en genieten van het weidse uitzicht en de vorderingen bij de windmolenbouw. Molen 19 kreeg vrijdag zijn kop en de wieken zullen weldra volgen. Molen 22 moet nog één wiek en is dan klaar en molen 20 is op hoogte en nu worden er kabels naar boven gehesen voor de versteviging. Bij bouwplaats 9 staat al een kraan klaar en ook zijn er activiteiten op de opslagterreinen. Ik probeerde de molens op één plaatje te krijgen en maakte vorige week foto’s vanaf St.Philipsland en nu vanaf Oude-Tonge en de Grevelingendam. Omdat ze rustig en statig draaiend mooier zijn maakte ik ook weer een filmpje maar het is aan de webmaster of dat geplaatst wordt.

Op bijgaande foto van de toren ziet u dat er ook een bus vol toeristen de toren bezocht heeft. Niet alle oudjes waren fit genoeg voor die hele klim en bleven bij de bus, onderaan of halverwege de toren vogels kijken en bijkletsen. Ik was verrast hoeveel ze onderweg al van de chauffeur te horen hadden gekregen over het Krammerproject en ze hadden leuke vragen. Wat bepaalt nu het draagvlak bij de bevolking rond een windmolenpark? Ik kon er geen goed antwoord op geven maar denk dat het van een klein aantal mensen afhangt en dat tegenstanders vaak de massa mee krijgen en er toch van beide kanten beter en beschaafder gecommuniceerd moet worden. Uiteindelijk willen we allemaal het beste voor het milieu voor onze portemonnee en ons woongenot maar spelen daarnaast persoonlijke zaken een belangrijke rol. Een poepluier van een kleinkind stinkt niet, maar die van oma wel. Het blaffen van je eigen hond stoort minder dan dat van de buurhond en voor 25 euro naar de wintersport of zuid-Spanje vliegen is opeens niet slecht voor het milieu als jij in dat vliegtuig zit. We verwarren hoofd- en bijzaken en geloven te veel in ons eigen gelijk. Een andere vraag was hoe we nu al die elektriciteit opslaan als het maar hard blijft waaien. De chauffeur had verteld over een grote accu hier op het terrein maar waar staat die dan. Ook daar wist ik het antwoord niet op. Tenslotte een vraag over de drijvende zonnepanelen in zout water. Waarom niet in het zoete water van de Krammer? Ik verzon dat zout water minder snel bevriest en dat het ook een proef is voor grotere panelen op zee maar het echte antwoord weet ik ook niet.

Mijn kleinzoon kwam met een vriend vanuit Dordrecht op de racefiets bij de toren kijken en was onder de indruk van al dat transport over die smalle dammetjes en de snelheid waarmee zware vrachten naar boven gehesen worden. Hij hoopt dat er weer eens een open dag komt en wil dan zeker gaan kijken. Ook zou hij graag een keer met zijn drone komen filmen tijdens het hijsen maar ik heb hem uitgelegd dat de Krammer verboden gebied is voor drones.

Ik sprak ook een Portugees gezin dat de zomerse hitte van het Portugese binnenland was ontvlucht en het nu hier warmer had dan in Portugal. We waren allemaal blij met de zeewind; zij vanwege de verkoeling en ik vanwege de lekker draaiende 18 molens. Wat spreken toch veel mensen goed Engels en wat leuk dat we naast Duitsers en Engelsen uit steeds meer andere landen toeristen naar ons land zien komen. Ik las dat de Japanners in Kinderdijk te massaal naar de molens komen kijken. Misschien kan een deel van al die bussen die daar de Lekdijk verstoppen naar Windpark Krammer komen kijken en dan laten we de asielzoekers die nu moeilijk een baan kunnen vinden wegens hun gebrekkig Nederlands daar souvenirwinkeltjes beginnen voor al die buitenlanders.

De portier met de hybride auto had dienst en we spraken weer over alternatieve energiebronnen en de transitie. Hij vond het jammer dat hij zijn vrouw en kinderen geen lidmaatschap voor Deltawind cadeau kon doen omdat hij niet op Flakkee woont en hij vaak opa’s met kleinkinderen naar de toren ziet gaan die wel een lidmaatschap gekregen hebben en nu gaan kijken naar die molens die ook een beetje van hen zijn. Dat trotse gevoel wilde hij als vader zijn kinderen ook schenken.