Vanaf de uitkijktoren #69

De sneeuw trekt altijd fotografen en daarom zagen we afgelopen week meerdere mensen met mooie camera’s op de uitkijktoren. Het leuke van fotografen is dat ze naast hun foto’s maken ook meestal voor andere zaken warm lopen en dat is rond de molens meestal de natuur en vooral de vogels. Toch spraken we ook een gewaardeerd lid van een fotoclub die speciaal voor de molens gekomen was want hij had bij iemand prachtige foto’s van molens in de mist gezien en wilde dat ook gaan proberen maar helaas was de ochtendmist al vertrokken en brak de zon zelfs een beetje door. Hij beweerde dat als je foto’s van mensen als onderwerp uitsluit molens het meest gefotografeerd object is in ons koude kikkerlandje. En dan echt niet alleen de molens van Kinderdijk die zo decoratief zich in het water spiegelen voor de buitenlandse toeristen maar ook de moderne molens waar een ander deel van ons volk zo’n hekel aan heeft. Je moet die mensen nooit tegenspreken want dan heb je zo ruzie en dus vraag ik die felle tegenstanders vaak naar hun bezwaren. Ze komen dan met hun uit verhalen en de media overgenomen bezwaren maar hebben nooit eens dat geluid van de nieuwe generatie molens gehoord en nemen de klimaatveranderingen niet serieus. Het zal mijn tijd wel duren, hoor ik vaak maar we hebben toch ook een verantwoordelijkheid voor de komende generaties.

Een fotograaf op de toren had wel eens foto’s van mij op dit blog bekeken en vond ze ronduit saai en totaal niet artistiek. Ik verdedigde me met te zeggen dat het om mijn verhaal gaat en de foto’s een nuchter verslag van de bouw moeten geven en zelfs gecontroleerd worden voor ze geplaatst worden. Hij adviseerde me toch wat indringender te fotograferen en wat extra’s toe te voegen zonder het hoofdmotief, de molens, te verstoren. Ik beloofde mijn best te doen en hierbij enkele voorbeelden.

Vrijdag trof ik een jonge man van rond de 25 op de toren in een te nauw zwart colbertje en een zwarte broek met veel te korte pijpen. In mijn ogen is dat niet de hedendaagse mode en dus informeerde ik voorzichtig naar de redenen waarom hij er “zo netjes” uitzag op een gewone doordeweekse dag. Hij vertelde dat hij op Tholen woonde en op weg was naar de herdenking van de watersnoodramp van 1953 in Nieuwe Tonge. Zijn opa had destijds zijn broer van 17 voor zijn ogen zien verdrinken en er werd altijd rond deze maand veel over gesproken in de familie en dat had diepe indruk gemaakt op deze bezoeker van de toren. Tijdens een logeerpartij bij opa had hij op zolder een kast met kleren van zijn verdronken oud-oom gevonden en met opa bekeken. Opa pakte het eerste pak van zijn broer, dat hij had gekregen om naar de kerk te gaan, en gaf het zijn kleinzoon die het precies paste. Hij had het om zijn oom te eren aangetrokken bij de herdenking van de ramp in hun dorp en sindsdien ging hij ieder jaar naar een andere herdenking van de ramp om te beleven hoe andere plaatsen omgaan met hun verleden en vandaag ging hij naar Nieuwe Tonge. Nog steeds met het pak van oud-oom waar hij eigenlijk niet meer in paste.

Een bezoeker vroeg me of de Philipsdam ook onderdeel is van het Deltaplan om ons land te beschermen tegen stormen en hoog water. Ik wist het niet zeker maar dacht van niet omdat de dam nog niet zo oud is maar een andere bezoeker dacht van wel want anders was er wel gewoon een brug gekomen in plaats van een dam met sluizen. Hij herinnerde zich nog dat in afwachting van de Philipsdam in de dijk van Oude Tonge naar Ooltgensplaat tijdelijk damwanden geplaatst waren om die dijk op Deltahoogte te brengen tot de Philipsdam klaar was. Hij waarschuwde dat die damwanden er weer moeten komen als we de Philipsdam zouden gaan afbreken in het kader van de blauwalgbestrijding en het weer zout maken van het Volkerak. Weer een ander dacht dat de dam vooral voor de scheepvaart naar Antwerpen was gebouwd en niet zo zeer ter bescherming. We concludeerden dat het eigenlijk niet zo belangrijk is of de dam wel of niet bij de Deltawerken hoort.