Vanaf de uitkijktoren #77

Ook deze week weer veel mensen die niet voor de molens komen, maar voor het natuurgebied rond de Krammer met al die bijzondere vogels. Ik hoorde van hen dat het zeearendenpaar eerst naar het nest bij de Philipsdam was wezen kijken maar toen toch voor de Hellegatsplaten had gekozen. Door de storm van twee weken geleden was dat nest echter kapotgewaaid en daarom zijn ze nu terug naar het nest hier gekomen. Ondertussen heeft zich een nieuw zeearendstel op de Hellegatsplaten gevestigd en ik kreeg prachtige foto’s van deze grote vogels te zien. Ook de lepelaars achter molen 28 trekken veel vogelaars, die heerlijk zittend in het gras deze interessante vogels bestuderen.

Aan de voet van de uitkijktoren sprak ik met een wat deftige dame in dure vrijetijdskleding en stevige stappers die de weg naar de vogelhut zocht maar ook duidelijk een praatje wilde maken. Waarom gebruikt zo iemand een heerlijk parfum als ze de natuur intrekt? Zou dat insecten aantrekken of juist verjagen? Ze vertelde over haar wantrouwen in onze regering en onze pers en was erg boos op heel veel dingen. Ik kreeg een tirade over subsidie slurpende windmolens die onze horizon vervuilen en moeilijk afbreekbare stoffen zouden bevatten. Ze vertelde dat ze dagelijks dode vogels onder molens vond. Ik vroeg haar of ze een alternatief wist voor onze huidige democratie en een voorstel had over een andere duurzame energie maar daar wist ze geen antwoorden op. Ik vertelde vol enthousiasme over mijn liefde voor molens en over coöperatie Deltawind waardoor de bewoners van ons eiland kunnen mee beslissen en ze luisterde zowaar aandachtig en stelde relevante vragen. Waarom nog geen batterijen bij de molens voor als het hard waait en het net de stroomtoevoer niet aan kan? Kunnen we geen waterstof uit elektriciteit maken als het grote aanbod de prijzen extreem laag maken. Ik complimenteerde haar met haar kennis en adviseerde haar lid te worden van Deltawind maar daar wilde ze niet aan.

Vrijdagmiddag was het druk bij de uitkijktoren. Allereerst een vader die stond te wachten op zijn dochter die op een schip van een riviercruise maatschappij vaart en in de sluis van boord gaat voor een weekendje bij haar ouders. De vader mocht zomaar het sluizencomplex oprijden. Een chauffeur van een busje met aanhanger voor fietsen vroeg me waar het informatiecentrum was waar over ze gelezen hadden. Ik vertelde dat het nog niet klaar is en op de Grevelingendam komt maar dat ik hen wel vanaf de uitkijktoren wat kon vertellen. Drie dames uit het gezelschap zagen op tegen het traplopen en bleven beneden in het zonnetje zitten maar de vijf anderen van het gezelschap gingen mee naar boven en dar hield ik een inleiding over de bouw van de dam en de sluis, de zoet/zout-scheiding en de bouw van het windpark door de twee coöperaties samen met Enercon. Ze hadden veel vragen over de deelname van burgers aan energieprojecten en ik verwees hen naar internet voor een coöperatie bij hen in de buurt. Heel toevallig vloog de zeearend kalm en waardig een rondje rond molen 29 en 30 zonder dat de wieken stopten. Iedereen was erg onder de indruk van de vliegende deur met zijn gevederde vleugels. Nadat ik hen uitgezwaaid had en stond te praten met een ouder echtpaar uit de Krimpenerwaard kwam er een grote touringcar uit Hoogvliet met leerlingen van een school uit Den Briel die een afspraak hadden met Enercon om voorlichting te krijgen over opleidingen voor technici in de windenergie. Ze konden het servicegebouw niet vinden en daarom reed ik maar even voor hen uit en nodigde ze voor volgend jaar uit om Stad aan ’t Haringvliet te bezoeken en dan informatie te krijgen over waterstofenergie.

Een lid van Deltawind vroeg of ik zaterdag naar het Diekhuus ging om mee te praten over de zeewierinvestering van Deltawind in de Noordzee voor de kust. Natuurlijk ga ik en volgende week zal ik verslag van deze bijeenkomst uitbrengen.