Vanaf de uitkijktoren #41

Het verbaast me steeds meer dat er zoveel bezoekers van de uitkijktoren echt serieus bezig zijn met de energietransitie en duurzaamheid. Vandaag sprak ik een man uit Middelburg die in een appartementencomplex woont dat de bewoners zelf van het gas willen halen. Ze hebben 90 zonnepanelen op het dak gelegd en de isolatie wat verbeterd en hij kookt nu met inductie en verwarmt full-electric en gebruikt met vier andere stellen al 6 maanden geen gas meer en aan het eind van het jaar kan het gehele gebouw van het gas af.

Gelukkig voer je ook heel andere gesprekken. Zo vertelde ik een bezoeker tijdens een gesprek over verwarming dat ik 10 gevelkachels in de kamers heb en dat de rest geen verwarming heeft. Ik doe alleen de kachel aan in de kamer waar we verblijven en dus zijn mijn energiekosten in verhouding erg laag, want ik heb geen warmte verlies via CV-leidingen in de altijd tochtige gang. De overheid vindt mij slecht en kent energielabel Z voor maar ik ben toch duurzaam bezig in mijn ogen. De man vroeg of ik ook een kachel op de WC had maar die heb ik niet. Dat leek hem een ramp want hij leest altijd op de WC omdat je daar niet gestoord kan worden en hij vertelde over de boekenkast die hij op de WC gemaakt had met Donald Duck’s , Kuifjes en Lucky Luck’s voor de jeugd, gedichten voor zijn vrouw en korte verhalen voor hem zelf. Ook vertelde hij dat ze gelukkig ook een toilet op de badkamer hadden zodat je nooit haastig hoeft te lezen.

Vandaag moest ik mensen teleurstellen. Een man klom met drie zoontje de uitkijktoren op en vertelde me dat hij net met zijn gezin op Goeree Overflakkee was komen wonen en hij had over Deltawind en het Krammerproject gehoord. Hij wilde graag lid worden maar dat kan even niet omdat de statuten op verzoek van de autoriteit financiële markten gewijzigd worden. Ik adviseerde hem de website van zowel Deltawind als Windpark Krammer te blijven volgen. Ook kwam er iemand die gehoord had over het zeearend nest en nu het jong met zijn superkijker wilde zien. Ik moest hem vertellen dat het jong al een week geleden was uitgevlogen. Een frequente bezoeker zag de blauwe kraan (van molen 15) in opslag staan en vroeg me waarom deze kraan niet bij een nieuwe bouwput van de resterende negen molens gebruikt wordt. Ik wist het antwoord niet en vroeg het aan de portier en aan een werknemer van Enercon maar die wisten het ook niet en toen we de projectleider belde was hij vanwege een vergadering helaas niet bereikbaar dus we wachten maar gewoon af.

Er kwam ook een wat ouder echtpaar met kleding uit de vijftiger jaren op de toren kijken. Ze moesten, mede door hun overgewicht, enorm hijgen toen ze boven aankwamen en vertelden met een zwaar Amerikaans accent dat ze Nederlandse wortels hadden. Beider ouders waren na de oorlog geëmigreerd naar de VS en hadden daar een nieuw bestaan opgebouwd maar bleven heimwee houden naar ons eiland. Hun ouders waren alle vier overleden en nu kwamen ze de as van zijn ouders uitstrooien in hun geboortedorp en maakten ook van de gelegenheid gebruikt ons eiland nader te bekijken en familieleden te bezoeken.

Er zijn overdag drie portiers op de locaties en er is er altijd wel eentje in voor een praatje. Er zijn er die het bouwproces niet volgen en alleen strikt hun werk doen maar ook die heel erg geïnteresseerd zijn en veel over de bouw en duurzaamheid in het algemeen weten te vertellen. Zo spraken we vandaag over het vage energieakkoord van de overheid dat nog zoveel vragen open laat. Maar laten we blij zijn dat er in ieder geval een begin is gemaakt.