Vanaf de uitkijktoren #80

In de krant stond dat de gemeente Goeree Overflakkee toeristen van de grote cruiseschepen die Rotterdam aandoen naar het eiland wil lokken want niet iedereen kan naar Kinderdijk. Ze zetten in op de Deltawerken, de tulpenvelden, de oude dorpjes en de flamingo’s maar vergeten de vele windmolens die we hebben in de strijd te gooien terwijl de Krammer toch heel wat te bieden heeft aan die Japanse en Chinese fotografen. Als we een souvenirwinkeltje, een marktkraam met Flakkeese kaas, Solaesbier en Kruudplaetjes naast de WC op het parkeerterreintje bij de uitkijktoren zetten, komen die toeristen vast wel en dan kan ik boven op de toren uitleg geven over energiecoöperaties en duurzaamheid en daarna onder aan de trap staan om de fooien voor de gids in ontvangst te nemen. Ik probeerde ook deze week in de stijl van de oude Hollandse landschapschilders de molens samen met tulpenvelden te fotograferen.

Niet iedereen is altijd vriendelijk en geïnteresseerd als hij op de toren komt. Vandaag was er iemand die op van alles boos was en totaal niet naar tegenargumenten wilde luisteren. Hij vond het belachelijk dat duurzame coöperaties de koning voor de opening uitnodigen want die leeft helemaal niet duurzaam, jaagt in natuurgebieden en kan beter de vissers uit Stellendam gaan troosten met het verbod op pulsvissen dan feestvieren met mensen die hoge rentes op hun ingelegde geld krijgen en de horizon vervuilen met hun windmolens. Zulke mensen zijn er nu eenmaal en meestal zit daar verdriet of tegenslag achter en daarom spreek ik ze niet tegen maar probeer ik ze af te leiden met bijvoorbeeld de vraag wat zij zouden doen als ze een forse prijs zouden winnen in de Postcodeloterij. Meestal doen ze niet eens mee en blijven ze boos maar soms krijg je onverwachte antwoorden en blijken ze heel veel goede doelen te kennen waar ze het aan willen schenken.

Nu de temperatuur weer passend is voor de lente komen er meer bezoekers op de toren. Meer dan de helft komt niet van Schouwen of Flakkee maar van verder weg en is of op vakantie of op weg naar familie. Velen missen informatiepanelen op de toren over wat je allemaal kunt zien. Ook een verrekijker waar je een muntje in kunt doen om heel ver te kunnen kijken wordt gemist. Dit soort mensen zijn voor mij leuk omdat ik dan mijn verhalen kwijt kan en met plezier mijn verrekijker uitleen. Ook de wielrenners zijn uit hun winterslaap en fietsen weer in grote groepen of individueel over de dam. Eerst durfde ik nog wel ’s morgens vroeg over de verboden paralelweg te rijden om naar het zeearendnest te gaan kijken maar met scholieren, wandelaars en fietsers wordt het nu te gevaarlijk.

Gisteren was er weer een opa met een kleinzoon. Opa vertelde natuurlijk over vroeger toen hij met schoolvrienden met de brommer met het veer over het Zijpe naar Renesse ging kamperen. Hij was er altijd gezellig druk met veel jongeren. Hij had er zijn vrouw leren kennen. Ze kwam uit Rotterdam en had na haar huwelijk best moeten wennen aan dat kleine Brabantse dorpje waar haar man bij zijn vader in een loodgietersbedrijf werkte. Hij vertelde over de kolenkachels, de komst van gas uit kolen en de overgang op aardgas. De kleinzoon had net een spreekbeurt over de energietransitie gehouden en vertelde opa over de nieuwe energiebronnen. Zelf was hij voor kernfusie maar zolang dat er nog niet is was hij voor windmolens en zonnepanelen. Ik vertelde ze dat er ook zonnepanelen op de Krammer komen en wel drijvende panelen in de waterbassins. Ook vertelde ik natuurlijk over het zeewier en het waterstof. De kleinzoon had er wel over gelezen maar dacht dat waterstof meer voor de industrie en het vervoer zou dienen en niet zozeer voor het verwarmen van particuliere woningen.