Vanaf de uitkijktoren #25

Wat hebben we een prachtige week achter de rug met de plotseling verandering van strenge winter naar een zachte lente. Bij de Waterloopwandeltocht van 110 kilometer zaterdag van Ooltgensplaat, via Willemstad en Dinteloord over de Philipsdam en Oude Tonge terug naar Ooltgensplaat liepen de wandelaars ’s nachts in de regen maar in de loop van de ochtend soms al weer in korte broek. Ik vroeg een aantal deelnemers bij de controlepost bij de uitkijktoren of ze het nest van de zeearenden gezien hadden en wat ze van de molens op de Krammersluizen vonden maar de meeste lopers hebben andere interesses en zijn enorm gefocust op het lopen en hebben weinig aandacht voor de omgeving. Het is altijd weer boeiend om contact met mensen te hebben met heel andere interesses die vaak in hun eentje uren lopen en weinig loslaten over wat ze allemaal filosoferen tijdens het lopen. Hun bagage werd per auto vervoerd en ik mocht helpen de tassen van de 200 lopers  uit te laden en op nummer te zetten zodat ze hun schone kleding, andere schoenen, etenswaar en pleisters voor de blaren gemakkelijk konden vinden en dan weer snel door konden lopen. De een had genoeg aan een klein rugzakje maar anderen hadden tassen vol alsof ze maanden op reis waren.

Op de toren spraken we met een lid van Deltawind die vanavond naar de ledenvergadering in de Staver gaat om te spreken over de nieuwe statuten en de toekomstplannen van de coöperatie. De statutenwijzigingen vond hij begrijpelijk en acceptabel maar de toekomstplannen nog te vaag. Van veel zaken staat de rentabiliteit nog allerminst vast en dat is voor de oude leden, die uit idealisme lid geworden zijn minder erg dan voor de leden die vanwege de hoge rente lid werden. Ik hoop dat het oorspronkelijke idealisme weer wat terugkomt en we ons steentje kunnen bijdragen aan de verduurzaming  van onze samenleving. Het gaat om plannen voor twee zonnevelden, energie opslag, Stad van het gas af, vervoer, bewustwording en andere vormen van energie opwekken zoals het vergisten van zeewier en de reeds lang gewenste getijdencentrale in de Brouwersdam.

Met een andere bezoeker van de toren sprak ik over de vrouwenemancipatie die maar niet wil lukken in ons mooie landje. Zij was boos dat er nog zo weinig vrouwen in de top van het bedrijfsleven functioneren en werd nog bozer toen ik zei dat het mij vaak niet uitmaakt of ik met een man of een vrouw contact heb als ik ergens over wil praten omdat het mij om hun kennis, vaardigheden en empathie gaat en niet om hun geslacht, seksuele geaardheid of etnische achtergrond. Ze vond me bekrompen en kwam met verhalen over onderdrukking, uitbuiting en misbruik en daarin kon ik haar goed volgen, gelijk geven en steunen maar dat neemt niet weg dat ik niet voor vrouwenquota en positieve discriminatie ben. Als we op de site van dit windmolenpark rondkijken zijn er weinig vrouwen buiten de portiers maar ik denk dat vrouwelijke chauffeurs , kraanmachinisten, toezichthouders en leidinggevenden heel welkom zouden zijn. Dat er vooral mannen uit het Oostblok zijn voor zware klussen komt niet alleen door hun kracht maar ook omdat hun vrouwen liever niet zolang hun gezin alleen laten om in het buitenland de kost te verdienen en daar heb ik vrede mee.

Op de site wordt best hard gewerkt aan molen 2, 5 en 10 en ook bij molen 16 is de kraan al bijna klaar en ik verwacht dat de kranen bij molen 1 en 28 vandaag ook wel overeind komen. Ik krijg veel vragen waarom er aan molen 15 nog steeds niet gebouwd wordt, maar weet het antwoord niet.

Ik sprak een portier die van plan is met zijn partner een koek-en-zopie te beginnen langs de parallelweg waar steeds meer mensen samendrommen om de zeearenden op hun nest te spotten.