Vanaf de uitkijktoren #38

Vanwege vrije dagen van de persoon die dit blog plaatst moest ik een week overslaan en mag nu een dubbele aflevering inzenden. Dus vandaag wat meer foto’s dan gebruikelijk. Er was weer heel wat te beleven.

Meestal zijn er maar een paar bezoekers tegelijk op de uitkijktoren maar dit keer trof ik een hele schoolklas die op de fiets op weg was naar het schoolkamp in Rucphen. Ze namen even pauze op de toren en kregen limonade en een krentenbol van de leiding. Ik mocht uitleg geven over het Krammerproject en ze hadden veel belangstelling voor de deelname van burgers in het project. Ook waren ze onder de indruk van het hijsen van de gondel bij molen 17.

Het is echt weer de tijd van wandel-, fiets-, motor- en oude autotochten. Alles zie je langs komen als je op de toren staat en vaak vraag ik me af wat mensen bezielt om sommige zaken in groepsverband te doen Wat zie je nu van onze prachtige natuur als je hijgend in het peloton de andere racefietsers probeert bij te houden en geen tijd en fut overhoudt om gezellig met je buurman te keuvelen over het komend Wereldkampioenschap voetbal in Moskou? Wat is nu het genoegen van 75 kilometer lang in colonne achter elkaar aan te tuffen in een pruttelende klassieker met de snelheid van het langzaamste brik van de club en daarmee al het andere verkeer op te houden? Is dat alles die barbecue aan het eind,  waar de mannen onder de motorkappen kruipen en de vrouwen hun verwaaide haren en oude kleding bekritiseren, waard?

Ik sprak op de toren een Koreaans meisje van een jaar of zestien dat met haar adoptieouders vanuit Limburg op weg was naar Haamstede. Verbaast het u ook altijd weer hoe iemand uit een ander werelddeel niet alleen onze taal maar ook ons dialect overneemt als ze hier komen wonen? Wat was ik als oud-Limburger geroerd toen destijds die Mauro uit Afrika onze harten veroverde door zijn Brabantse tongval. Zo iemand kan je toch niet het land uitzetten! Ik sprak met het meisje en haar ouders over het verdeelde Korea dat nu al twee generaties families scheidt. Moet je voorstellen dat je vanaf de uitkijktoren naar Schouwen kijkt en daar allemaal wachttorens en soldaten ziet omdat men bang is voor Goeree Overflakkee dat ook tot de tanden bewapend is en met luidsprekers de overkant probeert lastig te vallen. Het volk heeft niets te zeggen en is geheel afhankelijk van hun leiders en andere staten die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Natuurlijk vroeg ik wat het meisje dacht van de ontmoeting van  Kim en Trump. Ondanks de onberekenbaarheid van deze beide heren had ze toch hoop dat haar gedeelde geboorteland ooit weer één zou worden en ze noemde de hereniging van Duitsland als voorbeeld. Ondanks de grote verdeeldheid door de invloed van de wereldmachten had het volk uiteindelijk toch gewonnen en waren families weer herenigd.

Omdat het rustig was nam ik een keer de tijd om op St. Philipsland rond te rijden en het Krammerproject eens van een andere kant te bekijken. Zie het filmpje. Wat een andere aanblik met die kreken waar nog eb en vloed een rol speelt. We telden nu 21 molens die klaar zijn en vier die al vergevorderd zijn. Ik had die morgen de beroepsfotograaf uit Apeldoorn gesproken die het hijsen van de tweede wiek van molen 27 had vastgelegd en daarna met een ecoloog het terrein met een andere blik ging bekijken. Toen we elkaar in juli 2017 voor het eerst spraken was als eerste molen 13 bijna klaar en dan besef je toch weer wat een knap staaltje werk hier nu in minder dan een jaar verricht is.

Zondag 10 juni was alleen de portiersloge bij molen 27 bemand en spraken we met de portier over zijn hybride auto. Ik dacht dat hij hem uit idealisme gekocht had maar hij rekende mij uitgebreid de brandstofkosten voor en die waren indrukwekkend laag.