Vanaf de uitkijktoren #49

Toen ik op een middag bij de toren aankwam stond er een Kango met een invalide parkeerplaat achter de voorruit op de parkeerplaats en achterin zag ik een rolstoel liggen. Waar was nu die invalide gebleven? Ik trof boven op de toren een echtpaar en vroeg wie van hen de invalide was. Ze waren beide kerngezond maar waren met de invalide opa een weekje op Tholen en onder zijn middagdutje deden ze samen even de toren aan. Ze kwamen uit Baarn en waren voor het eerst in deze streek en vonden de molens hier het landschap minder beheersen dan op Flevoland. Ze hadden veel interesse in mijn verhaal over duurzaamheid, de coöperatie, de drijvende zonnepanelen en hadden er best veel over gelezen. Ze vonden het jammer dat er aan de voet van de toren wel een informatiebord van Rijkswaterstaat is over de sluizen maar geen enkele informatie over het windpark staat. Misschien moeten we dat toch aankaarten bij de directie.

Op een ochtend trof ik drie dames en één heer in Walcherse Klederdracht op de toren. Ze waren op weg naar een braderie in de Hoekse waard om boterbabbelaars te verkopen voor hun historische vereniging. Ze waren lid van Zeeuwind en kwamen kijken wat er hier van hun ingelegde geld gebouwd wordt. Ze waren verbaasd dat het al zo ver was en hadden vragen over energieopslag in batterijen of door omvorming tot waterstofgas. Ik vertelde dat beide mogelijkheden overwogen worden.

Deze week kreeg de toren ook bezoek van een motorclub uit Limburg en dat was voor mij als geboren Limburger natuurlijk extra leuk om weer eens dat mooie zangerige dialect te horen. Ik vroeg ze wat er nu zo leuk aan is om honderden kilometers achter elkaar aan te rijden waarbij je geen invloed hebt op de snelheid en de route. Mij lijkt het alleen met je partner achterop wat toeren veel leuker. Een iele jongen van amper twintig die in zo’n leren motorpak met helm heel wat lijkt legde me vriendelijk uit dat het een enorme kik is om bij een groep te horen en je met elkaar je extra veilig en bekeken voelt en vergeleek het met een school vissen of een vlucht duiven. Ik begreep hem. Ook de stops zijn belangrijk want met een groep ergens iets drinken en verhalen uitwisselen is mooier dan alleen wachten tot er een keer een ober bij je langs komt. Ik kon het niet laten om te vragen waarom ze geen elektrische motor hadden en of er al motoren op waterstof gemaakt werden. Ze lachten me uit want wat is nu een motor zonder geluid?

Je merkt dat het naseizoen begonnen is want er komen nauwelijks nog gezinnen met kinderen en ook minder buitenlanders. Dit is de tijd van de 55-plus mensen die genieten van de lagere hotelkosten en de kortere wachttijden in restaurants. Het valt me op dat het niet allemaal echtparen zijn die nu de toren beklimmen maar bijvoorbeeld ook groepjes vrouwen of twee mannen die niet met hun vrouw naar een beautyfarm wilden en nu een fietstocht in eigen land maken. Het is dan opmerkelijk dat mijn generatie nog zoveel van topografie weet en ze vanaf de toren bijna alle eilanden en plaatsen rond de toren kunnen aanwijzen. Kan ik het gesprek niet op duurzaamheid krijgen dan vraag ik meestal hoe ze elkaar voor het eerst ontmoet hebben en dan krijg je best geestige verhalen en mag je meedelen uit de thermoskan en koektrommel die dit soort mensen nog trouw in een tas bij zich heeft om kosten van cafetaria uit te sparen.

Toen ik vanmiddag alleen bij windkracht 5 op de toren zat te wachten tot er eens iemand zou komen om mee te praten bedacht ik om de tijd te doden een misdaadfilm die hier op dit bijzondere complex zou kunnen worden opgenomen met die bruggen over de sluizen die altijd net dicht zijn als je erover wil, die spannende schepen met verborgen ladingen en de windmolens waarin je je kunt verstoppen. Verdenkt u ook die grote gele palen ( zie foto) die zo vaak door de sluis gaan van transport van cocaïne? Ik zou in ieder geval die aardige portier met haar Mini Cooper een rol geven bij het oplossen van de misdaad en haar over het complex laten crossen.

Ik zou bijna vergeten te vertellen dat molen 20 klaar is en dat de kraan waarschijnlijk spoedig zal verdwijnen, dat molen 24 vordert en dat de kraan bij molen 9 in opbouw is. Het meeste werk verricht momenteel de firma GMB die alles , behalve dan de molens, weer in de oorspronkelijke staat terug aan het brengen is .De meeste hekken zijn al weer opgeruimd en er wordt veel met grond gereden en gesjofeld .

Op 29 augustus was het precies een jaar geleden dat de eerste molen van dit Windpark ( Molen 13) zijn derde wiek kreeg en uitwendig klaar was en nu zijn er al 28 klaar en hebben we nog maar 6 te gaan.