Vanaf de uitkijktoren #36

Ik had voorspeld dat de kraan van molen 18 naar 19 zou gaan maar het blijkt locatie 21 geworden te zijn en het stapelen van de ringen gaat, net als bij molen 15, met een sneltreinvaart. Ik zie de wieken voor molen 15 nog niet op het opslagterrein bij molen 13 liggen maar die zullen nu wel spoedig komen. Op de ledenraad van Deltawind vroeg deze week een lid wat er gebeurt met de wieken als de molen te oud geworden is. Het beton kun je voor wegverhardingen gebruiken maar wat moet je met kunststof wieken? Het bestuur wist er geen goed antwoord op en wees erop dat veel afgeschreven molens van hier als tweedehandsje naar het buitenland gaan. Waarom liggen de oude molens van Battenoert dan nog in Dinteloord, was de volgende vraag.

Onder bij de uitkijktoren stond de sproeiwagen van GMB te wachten op een monteur en daarom hadden we alle tijd eindelijk eens met die trouwe sproeier te spreken. Ik schreef al een keer eerder hoe deze man dagelijks het hele terrein met water sproeit om het stof tegen te gaan. Het water haalt hij gewoon uit de Krammer en het is altijd weer boeiend hem vanaf de uitkijktoren te volgen. Het viel me ook dit keer weer op hoe trots de medewerkers van GMB over hun bedrijf praten. We spraken over het door de mannen georganiseerde damesuitje van vorige week dat in goede aarde was gevallen en nu maar hopen dat de dames de heren ook een keer mee uit nemen. We vroegen ons af wat de dames voor zo’n uitje zouden uitkiezen. We gokten op paintball of laserschieten want naar een beautyfarm met sauna durven de mannen waarschijnlijk niet.

Omdat ik niet begreep waarom er niet gewerkt wordt bij molen 27 waar de kraan nu al bijna twee weken stil ligt, vroegen we het aan een portier en die vertelde dat de bouw was stopgezet vanwege een broedende kwikstaart in de buurt. Als je beseft wat de huur van zo’n kraan per dag is kun je die vogel beter goudstaartje noemen. Voor het bedrag wat we volgens de afspraken met de vogelclub kwijt zijn aan dit nest kun je wel duizend kwikstaartjes van elders importeren maar laten we niet klagen want we hebben die afspraken zelf gemaakt.

We spraken een vogelaar op de toren die net van het nest van de zeearend kwam en enthousiast vertelde hoe hij een foto gemaakt had toen een ouder het nest verliet om eten voor de kleintjes te halen. Ik had hem aan het begin van de week op de avond van” het Droomfonds” in het Diekhuus ontmoet . Daar werden de plannen voor een vogel/viseiland voor Middelharnis havenhoofd, de terp met allemaal reeds verkochte woningen westelijk van het Havenkanaal en nieuwe fietspaden bij de Scheelhoek gepresenteerd. Er doen veel organisaties mee en het lijkt alsof er goed naar iedereen geluisterd is maar er blijven natuurlijk altijd mensen die tegen de kleinste verandering in hun omgeving al gaan klagen. Ik vind de plannen prachtig.

Met een portier sprak ik over de steur en de zalm die straks na het op een kier gaan van de sluizen bij Stellendam weer via het Haringvliet vanaf de Noordzee de Rijn op zwemmen om hoog in de bergen van Zwitserland zich voort te gaan planten. Het klinkt allemaal heel mooi maar moet je er 75 miljoen aan besteden? De mens met zijn drang naar lekker eten, jagen en vissen blijft een belangrijke factor in het halen van milieudoelstellingen. We kregen nog wat foto’s van grote vissen in handen van de trotse hengelaar te zien en gingen toen snel naar huis om ons zaaigoed in de tuin te gaan sproeien.