Vanaf de uitkijktoren #59

Zondag waren we vroeg op de toren en bij 1 graden en een stevige wind was het niet erg comfortabel maar toch kwamen er veel wielrenners over de Philipsdam en eentje kwam ook nog naar boven om van het uitzicht te genieten. Met de opkomende zon was er een mooi schaduwspel van de kranen en de draaiende wieken op de schachten van veel windmolens en de blauwe kleuren van de tonnen van de mosselkwekerij bij molen 1 en 2 werden steeds feller. De wielrenner vertelde dat hij ook dichter was en inspiratie kwam op doen voor een gedicht over de transitie waar veel mensen zo mee bezig zijn. Hij had in de krant gelezen over de Engelse uitdrukking “a Marmite effect” dat betekent dat er over iets totaal verschillende meningen naast elkaar bestaan. Marmite is een bruin smeersel dat uit afval van bierbrouwerijen wordt gemaakt en vooral de Engelsen vinden het of erg lekker of heel vies. Ik ben er dol op en omdat mijn dochter bij de producent Unilever werkt heb ik er een muismat en een muis van voor mijn laptop. Volgens de dichter is het met windmolens precies hetzelfde; je bent er voor of tegen en blijft dat en bent nauwelijks bereid naar de andersdenkenden te luisteren. Met een gezin kun je vredig aan tafel zitten en iedereen vrij laten wat hij op zijn boterham smeert en zo zou dat ook moeten met mensen die in plaats van voor de molens gaan voor zonnepanelen of aardwarmte.

Ik kreeg een boeiende vraag van een jongen die met zijn vader op de toren kwam kijken. Waarom staat er op het terrein bij molen 13 waar alles voor molen 8 klaar ligt nog een betonnen ring terwijl de schacht al op hoogte is. Zijn ze een ring vergeten of is er eentje teveel afgeleverd? Ik weet het niet en beloofde het te zullen navragen. Via de website Windpark Krammer kun je vragen stellen en dat deed ik op zondagavond en maandag ochtend had ik al antwoord. De hoogte van molen 8 is correct en de losse ring bij het opslagterrein bij molen 13 is of afgekeurd door een beschadiging of een resterend reserveonderdeel. Er staan op het opslagterrein bij de pompgebouwen alleen nog ringen voor molen 23. De gondelonderdelen en de wieken voor molen 23 wachten bij molen 27 naast de laatste wiek voor molen 26.

Dinsdag ging de zon heel mooi onder en maakte ik heel wat foto’s van de windmolens met de rode luchten op de achtergrond.

Woensdag sprak ik een wat oudere man uit Zwolle die te vroeg was voor zijn afspraak op St. Philipsland en daarom even op de uitkijktoren kwam kijken. Hij vertelde dat hij 40 zonnepanelen op zijn huis en schuur had en tot heden het overschot aantrekkelijk kon terug leveren aan zijn energiemaatschappij maar dat dit straks niet meer mogelijk is. Hij was erg geïnteresseerd in duurzaamheid en ik vertelde enthousiast over 29 jaar coöperatie Deltawind en over het waterstofplan voor ons dorp. Hij vond dat de ontwerpers van het Krammerplan zo speels de dijken en wegen langs de molens hadden ontworpen. Niet die rechte lijnen van Flevoland maar sierlijke bochten omgeven met water. Ik heb hem maar niet verteld dat die dijken er al vanaf het begin liggen en de bekkens vormen voor de zoet-zout scheiding in de sluizen.

Om de wieken en de drie onderdelen van de gondel van het opslagterrein bij molen 13 naar molen 8 te brengen zijn speciale transportwagens nodig die meestal met afstandsbediening werken maar vandaag een echte bestuurder kregen om vanaf het opslagterrein bij molen 27 naar dat van molen 13 te gaan.

De portier had het druk en daarom gingen we maar niet de site op en maakten ook geen praatje.