Vanaf de uitkijktoren #50

Er kwam deze week een Frans echtpaar bij ons logeren en natuurlijk wilde ik uitgebreid over de windmolens van de Krammer praten en sprak over “un moulin du vent” maar dat begrepen ze niet en dus zochten we het op. Een windmolen is een éolienne, een aérogénérateur of een hélice américaine maar éolienne wordt het meest gebruikt. Eigenlijk best een mooi woord en ze legden uit dat de naam komt van Eolys, de Griekse god van de wind. Een Fransman kijkt dus heel anders tegen een molen aan en wel als iets goddelijks terwijl wij vinden dat die molenbouwers een klap van de molen hebben gehad omdat ze in ons uitzicht bouwen. Die Fransen ervaren het geluid van de turbine als het luiden van kerkklokken die je oproepen om de wereld te verbeteren en storen zich er veel minder aan. Fransen ervaren de slagschaduw als een duwtje in de rug om niet alles met de Franse slag te doen en dat brengt dat land vooruit. Een aérogénérateur klinkt ook genereuzer dan windturbine en hélice américaine is vertaald een Amerikaanse schroef en net zo praktisch als een Engelse sleutel. Wat kan een naam toch emotioneel het verschil maken.

Ik sprak een dominee die me in volle overtuiging verkondigde dat windmolens totaal onrendabel zijn en hun productiekosten binnen 10 jaar niet terug kunnen verdienen. Ik ben niet gewend om dominees tegen te spreken maar moest het nu toch echt doen. Ik zei dat hij dat vast niet uit een boek had en hij vertelde dat hij het van vrienden had gehoord. Ik heb hem toen maar uitgelegd dat als hij participeert in Deltawind zijn inleg in 15 jaar verdubbelt omdat onze molens wel degelijk rendabel zijn. Zoals een dominee betaamt liet hij zich niet door een leek overtuigen maar ik heb in ieder geval mijn best gedaan.

Op de toren spraken we een enthousiaste vogelaar die ’s morgens al drie ijsvogels, een visarend, een purperreiger en een zwarte wouw gespot had op ons eiland en nu vanaf de toren het prachtige natuurgebied op en rond de Krammer kwam bewonderen. Hij wees me op plekken waar lepelaars en zilverreigers gebroed hebben en waar de zeearenden hun nest hadden. Het nest is al lang verlaten maar vorige week had hij bij Sluishaven drie zeearenden tegelijk gezien en mogelijk was dat het stelletje uit dit nest.

Op de site spraken we met een functionaris die ook in en op de molens mag en prachtige foto’s en filmpjes op zijn mobiel toonde. Het mooist vond ik het inhijsen van een wiek gezien vanuit de gondel en een film waarbij je vanuit de top van een molen een soort panorama Mesdag te zien kreeg. Helaas mogen deze zaken volgens de regels niet op internet en dus mag ik ze hier op het blog niet tonen. Jammer want ook u zou onder de indruk zijn. Hij vertelde dat als de kraan bij molen 9 klaar is die als laatste klus molen 8 krijgt en dat de blauwe kraan van molen 24 straks als laatste klus naar molen 23 gaat. Bij kraan die nu bijna geheel afgebroken is bij molen 20 komt eerst naar molen 25 en gaat dan naar 26 en dan is het zetten van de molens klaar. We spraken nog over molen 3 die in overleg met de vogelvereniging nu nog niet gebouwd is maar na drie jaar evaluatie van het vogelbestand alsnog gebouwd zou kunnen worden maar dat gaf hij weinig kans omdat één molen bouwen erg kostbaar is in vergelijking met een serie van 34.

Nu iedereen gaat beseffen dat de grote klus over vier maanden klaar zal zijn wordt het interessant om van mensen te horen wat hun volgende klus zal zijn. Veel hopen op een klus dichter bij hun gezin maar veel beseffen dat het ook verder weg zal kunnen worden. We spraken een portier die bezig was om werk in het gevangeniswezen te zoeken voor als hij hier klaar is. We hadden een boeiend gesprek over onze rechtspraak, de duur en de zin van straffen en het grote probleem van mensen na het uitzitten van hun straf weer een plek in de maatschappij te bezorgen waar ze minder kans hebben om in herhaling te vervallen. We waren het er over eens dat zeker in ons land het slachtoffer en diens familie vaak minder aandacht krijgen dan de dader.