Vanaf de uitkijktoren #42

Wat een prachtig weer voor alle toeristen die hier vanwege de brede stranden naar toe trekken en zo de plaatselijke economie steunen. We zien nu op de toren ook meer toeristen en die zijn meestal wel in voor een praatje. Zo spraken we deze week een Engelse familie met twee kinderen die op een camping in Ouddorp stonden maar de wind te hard vond voor een bezoek aan het strand en daarom maar een rondje reden. Ze waren ’s morgens naar de markt in de Sommelsedijkse Voorstraat geweest en hadden toen ook het Streekmuseum bezocht. Ze waren onder de indruk van de 3D-film over de Watersnoodramp van 1953 die daar vertoond wordt en ik kon hen vertellen dat de film genomineerd is voor een Gouden Kalf. Daar hadden ze nog nooit gehoord want dat is een Nederlandse onderscheiding. Ik kon mijn verhaal over de 34 molens en de coöperatie weer eens kwijt.

We spraken ook weer vele mensen met extra belangstelling voor alternatieve energiebronnen nu rond het klimaatakkoord zo veel publiciteit is. Iemand vroeg wat we met die betonnen molens gaan doen als ze te oud geworden zijn. Voor metalen molens gold altijd dat de sloopprijs veel lager is dan de oud-ijzer prijs en dat het dus altijd loont om ze af te breken. Deze week is er een convenant tussen overheid en de betonindustrie gesloten over de verwerking van oud beton en dat nieuw beton voortaan 10% oud beton zal moeten bevatten. We blijven later dus niet zitten met wegrottende betonnen molens in het landschap. Ook was op het journaal dat waterstofgas een goede vervanging voor aardgas is in oude huizen en binnensteden. Ik kon trots vertellen dat mijn dorp Stad aan ’t Haringvliet daar al actief mee bezig is.

Twee oudere dames op elektrische fietsen kwamen ook puffend de toren op om rond te kijken. Ze hadden vroeger op St. Philipsland gewoond en waren nu aan het logeren bij een oud-klasgenoot die nog op de boerderij van haar ouders woonde. Ze hadden veel verhalen over hoe het vroeger, voor de Philipsdam, was en dat ze vrijdagsavonds met de pont het Zijpe overstaken om naar een discotheek in Bruinisse te gaan en het soms zo laat werd dat ze jongens moesten zoeken die hen via de Zeelandbrug en Bergen op Zoom thuis brachten. Ze waren onder de indruk van al die molens en vonden de locatie beter dan vlak bij een bebouwde kom.

Ook deze week kreeg ik weer vragen die ik niet kon beantwoorden. Natuurlijk ook weer over die scheve lantaarnpalen  om het transport van segmenten en wieken mogelijk te maken. Waarom blijven ze scheef staan nu de molens aan die zijde van de autoweg al lang klaar zijn? Ik weet het niet. Ook vragen over de drie ringen met apparaatjes op molen 4. Zijn dit extra lampen want maanden geleden brandde er lampen op de eerste ring of zijn het detectiecamera’s voor vogels en vleermuizen? Ook dat wist ik niet.

Als je op de bijgaande foto’s kijkt zie je dat het servicegebouw zijn voltooiing nadert. Dat molen 21 klaar is en de kraan afgebroken wordt. De gele van kraan die bij 17 afgebroken is wordt nu bij bouwlocatie 19 weer opgebouwd en de blauwe kraan, die vorige week in de opslag was wordt nu bij bouwlocatie 22 opgebouwd. Ten slotte wordt er deze week beton gestort bij bouwlocatie 25.

Omdat het gisteren hard waaide was het rustig bij de drie ingangen en spraken we alle drie de portiers wat uitvoeriger dan anders. De eerste vertelde dat hij nu nog bij zijn moeder woont, maar volgende week op zich zelf in een appartement gaat wonen. Dus geen tuin meer om te barbecueën met vrienden maar alleen een balkon maar vrienden genoeg met wel een tuin dus dat is geen probleem. De vrouwelijke portier was trots op haar mini die naast de portiersloge stond te glimmen en de derde portier met zijn Brabantse gemoedelijkheid heeft altijd veel belangstelling wat er op de site gebeurt.  Hij vertelde dat hij dit jaar 25 jaar getrouwd is en al ver in de veertig is. Toen ik vertelde dat ik hem half de dertig schatte streek hij over zijn wangen en zei: Oil of Olaz.