Vanaf de uitkijktoren #68

Ondanks de sneeuw en de kou kwamen er toch mensen de toren op om rond te kijken en kon ik weer praatjes maken. Ik had een leuk gesprek met een vroegere smid uit Moerstraten die met zijn zoon uit Californië een rondje aan het rijden waren. De vader was trots op zijn oude beroep en had vooral genoten van alle contacten met mensen waar voor hij moest werken. Helaas worden alle smeden op den duur lawaaidoof en dat belemmert je in de sociale contacten. De zoon had aan de Th-Delft werktuigbouw gestudeerd en had veel interesse in onze molens maar ook in de coöperatievorm van het windpark. Hij vond het een goed idee om energieopwekking dichter bij de mensen te brengen waardoor het draagvlak stijgt.

Met wat weemoed namen we afscheid van de portiersloges waar me meer dan twee jaar zulke leuke contacten gehad hebben met de diverse portiers. Heel verschillende achtergronden, hobby’s en werkmotivatie maar vol liefde voor hun vak.

Een bezoeker vroeg me naar alle weerstand tegen de bouw van deze 34 molens en ik kon hem vertellen dat die weerstand best meegevallen is. Natuurlijk zit niet iedereen te springen om molens in zijn uitzicht te krijgen maar de afstanden zijn best groot en er is totaal geen last van slagschaduw en lawaai omdat er in de wijde omtrek niemand woont. Het is in ieder geval veel beter dan chemische fabrieken of een drukke spoorweg of autoweg langs je huis en veel mensen worden toch steeds meer bewust van alle milieuschade van de fossiele brandstoffen. Ik zag een reportage over agressieve acties tegen de komst van molens bij een dorp in Groningen en het viel op dat niemand een alternatief had voor een andere betere vorm van schone energie. Het is toch juist voor hen dat we van het gas af willen?

Een kind vroeg me na mijn uitleg over de zoet- en zoutwaterscheiding in de sluizen of de molens aan de Oosterschelde kant vanwege het zoute water nu sneller roesten dn de molens aan de andere kant van de sluizen. Ik kon hem vertellen dat de molenschachten van beton zijn en de wieken van kunststof dus dat van roesten geen sprake is. Het was leuk kinderen erop te wijzen dat aan de westkant totaal geen ijs op het zoute water dreef terwijl aan de Krammerkant met het zoete water wel plekken bevroren waren.

Vanwege de politieauto op de parallelweg toen ik de zeearenden wilde gaan spotten durfde ik deze week niet weergaan kijken maar ik hoorde van vogelaars dat er regelmatig een echtpaar het nest bezoekt en dat zeer vertrouwen in hebben dat er straks weer gebroed zal worden.

Tot slot nog een compliment voor de werknemers van GMB die steeds hard bezig zijn om de locatie Krammer op te ruimen en voor een deel weer klaar te maken voor de broedende vogels straks in de lente.