Vanaf de uitkijktoren #65

Allereerst wens ik alle lezers een gezond en energierijk 2019.

De Krammermolens zullen daar zeker aan bijdragen want de meeste molens draaien volop en als ik zie hoeveel mensen zonder halverwege even te moeten rusten de uitkijktoren vlot beklimmen besef ik dat er nog veel gezonde mensen zijn. Natuurlijk zegt dat alleen iets over hun lichamelijke conditie maar als je op de toren met bezoekers praat blijken de meesten ook geestelijk goed in orde en staan ze positief in de wereld en zijn enthousiast over duurzame energie.

Deze week sprak ik drie Belgen die met forse telelenzen de toren beklommen waren en vooral aandacht hadden voor de natuur rond het windpark. Gelukkig liepen er twee reeën bij molen 31 en zaten er twee buizerds bij de portiersloge en konden ze mooie foto’s maken. Ik vroeg hen hoe ze over windmolens dachten en ze waren niet erg geïnteresseerd en dachten dat België het met zijn kerncentrales nog wel een eeuw zou kunnen redden, zeker nu er op dat gebied veiligere centrales mogelijk zijn.

Oudejaarsdag was gewoon druk maar uiterst gezellig op de toren. Eerst een opa met twee kleinkinderen die vooral kwamen om de trappen op te rennen. De kinderen logeerden een weekje bij hun grootouders omdat hun ouders naar de zon waren. Oma was na drie dagen uitgeteld en deed nu een middagdutje en opa probeerde de kinderen op de trappen wat af te matten zodat ze straks bij oma wat rustiger waren. Een daagje bij je kinderen in hun eigen huis oppassen is heel anders dan twee drukke kinderen een week in je eigen huis. Waarom zijn de meeste kleinkinderen toch altijd zo vroeg wakker en krijgen bij het naar bed gaan opeens heimwee?

Een familie uit Zwijndrecht kwam met drie auto’s en behalve oma, die lekker naar radio 4 bleef luisteren, kwam iedereen de toren op. Ze hadden geen interesse in duurzame energie maar kwamen naar boven om naar de sluizen te kijken. Een broer was schipper en kwam met zijn grote schip vanaf Bruinisse en moest door de sluis richting het Volkerak. Ze volgden het schutten aandachtig. Straks gingen ze met z’n allen naar de Volkeraksluizen en daar kun je gemakkelijk parkeren en zou de gehele familie aan boord gaan en meevaren naar Zwijndrecht om daar met elkaar de jaarwisseling te vieren. Ze verheugden zich vooral op de weerspiegeling van al het vuurwerk in de Merwede.

Er kwam ook nog een lid van Deltawind kijken hoe het met zijn investering in obligaties van het park ging. Hij was zeer tevreden dat de bouw binnen de tijd en binnen het budget verlopen is en ronduit trots dat er al zoveel molen zijn overgenomen en stroom produceren. Net als veel andere leden die ik spreek was hij wat onzeker hoe het nu verder moet met Deltawind nu er straks geen ruimte meer is om van de opbrengst uit eerdere investeringen nieuwe molens te bouwen omdat alle bouwlocaties op het eiland vergeven zijn. Natuurlijk komen er nog drie molens bij Oude Tonge, drie bij Nieuwe Tonge en worden de twaalf bij Ooltgensplaat door 7 nieuwe grotere molens vervangen maar wat daarna. Onze doelstelling is de duurzaamheid van ons eiland maar waar moet je straks in investeren? Er schijnt geen ruimte meer te zijn voor zonnevelden omdat die misschien nog meer dan molens het landschap aantasten. Ik noemde de deelauto’s, de zeewierkwekerij, de duurzame besteldiensten, de getijdencentrale, het waterstofproject en de hulp bij de transitie maar het verdienmodel was hem minder duidelijk dan bij gewoon windmolens waarbij we het kunstje al goed in de vingers hebben en een goede band met veel partijen hebben. Ik moest toegeven dat het minder zeker is maar dat de oorspronkelijke leden van Deltawind uit idealisme handelden en bewust het risico namen van investeren in een betere wereld en dat die gedachte onze leidraad moet blijven en niet het winst maken. Wat ben ik blij met het miljoen dat de ledenvergadering heeft goedgekeurd voor een fonds dat mag werken aan projecten waarbij niet vooraf duidelijk is dat het ons geld gaat opleveren. Met een trots gevoel over onze coöperatie liepen we samen de trappen af richting 2019.