Vanaf de uitkijktoren #62

De kraan bij molen 23 is nog steeds voor een deel niet afgebroken omdat het nog steeds hard waait. De harde wind maakt het ook niet aantrekkelijk om boven op de uitkijktoren te staan en dus weinig bezoekers om een praatje mee te maken. Toch wel een prachtig uitzicht over alle natuur tussen de vele windmolens en daar hebben we deze week wat meer aandacht aan besteed. Het opstelterrein aan de overzijde van de weg is bijna leeg nu de kranen, segmenten en wieken er niet meer hoeven opgeslagen te worden.

Omdat er niemand op de uitkijktoren was en er toch auto’s op het parkeerterrein stonden , ben ik naar de vogelkijkhut gelopen en trof daar vijf Brabanders met enorme verrekijkers, warme koffie en gevulde koeken. Ze hadden veel verstand van vogels en lieten mij wat bijzondere vogels zien zoals een volwassen zeearend met prachtig wit in zijn staart. Natuurlijk waren er ook reeën maar daar kwamen ze niet voor. Ze bleken allemaal met pensioen en werden op maandagochtend meestal door hun vrouw de deur uit gezet om haar bij de wekelijkse was niet in de weg te lopen en omdat maandagochtend vanwege de schoonmaak niet gezellig is in het dorpscafé trekken ze er steeds met hun vijven op uit. Natuurlijk vroeg ik hen hoe ver ze waren met de energietransitie in hun eigen huis maar daar maakten ze zich niet druk om want ze waren van plan binnen vijf jaar met zijn allen in een nieuw appartementencomplex in hun dorp te gaan wonen en dan elkaar te ondersteunen bij alle ouderdomskwalen die komen gaan. Het nieuwe gebouw was vast al klaar voor het aardgasloze tijdperk en kreeg een aardwarmtevoorziening die ’s zomers ook kon koelen. Twee van de heren hadden al een elektrische auto maar waren nu lekker meegereden met de Volvo-diesel van hun maat omdat het vaak moeilijk is om in de natuur de accu’s op te laden en eindeloos in een restaurant zitten tot je accu vol is kost gewoon te veel met die onzekere pensioenen van nu.

Ook was er weer een echtpaar op een elektrische fiets, nu uit Dirksland, die me vroegen waar ze hun fiets konden opladen. Er moet toch wel stroom te krijgen zijn tussen al die molens? Ik wees ze op het servicegebouw aan de overkant van de brug waar volgens mijn informatie een oplaadpunt zou komen en als dat er nog niet zou zijn kan het altijd nog bij het Grevelingenrestaurant. Ook misten ze een informatiepaneel over het Windpark aan de voet van de toren. Ik vertelde hen dat er een wedstrijd onder kunstenaars gehouden wordt om een informatiepunt langs de openbare weg op de Grevelingendam te ontwerpen maar of dat ook toegankelijk is voor fietsers kon ik hen niet vertellen. Ik heb beloofd om het nogmaals bij de directie onder de aandacht te brengen.

De meeste bezoekers in deze maanden zijn de wielrenners. De grote groepen rijden hard de brug over en hebben nauwelijks tijd om naar de sluizen en de molens te kijken omdat ze het tempo van de groep moeten aanhouden. Was het vroeger levensgevaarlijk om zo’n groep fanatieke racers op je pad te treffen, nu geeft de voorste man een signaal en gaan ze allemaal wat opzij en hebben even aandacht voor de tegenligger. De eenzame fietsers en de kleine groepjes houden vaak wel even stil aan de voet van de toren om te rusten en wat te drinken en snoepen maar nemen zelden de moeite om de toren te beklimmen. Ik ga dan meestal maar beneden een praatje met hen maken en vraag dan meestal wat hun partner doet als zij uren van huis zijn op hun racefiets. Leuk is dat je dan steeds verschillende antwoorden krijgt. Bleef vroeger de vrouw thuis voor (klein)kinderen en huishouden, nu gaan er steeds meer shoppen, naar de sportschool, bioscoop of naar de sauna met vriendinnen als hun man zo nodig zich in het zweet wil fietsen in de kou en regen.

Tot mijn schrik hoorde ik dat deze week de vriendelijke portiers er voor het laatst zijn en dat de bewaking wordt opgeheven nu het grote werk gedaan is en er nog alleen opgeruimd hoeft te worden. Ik vraag me af of ik dan nog het terrein op mag maar kan het geheel natuurlijk ook best vanaf de toren volgen. Ik dank al die portiers voor hun gezellige praatjes in het afgelopen jaar.