Vanaf de uitkijktoren #52

Vanmiddag sprak ik op de uitkijktoren een ouder echtpaar uit Drachten die hier waren voor lange afstandswandelingen. Zij hield niet van windmolens en ging voor zonnepanelen op alle daken in ons land want ze had gelezen dat ons elektriciteitsnet de grote hoeveelheid stroom van windmolens totaal niet aan kan en dat je met zonnepanelen de stroom daar maakt waar je hem gebruikt en geen duur transport nodig hebt. Ik vond het een goede redenering maar houd toch het meest van windmolens. Ze wilden nog naar Oud-Vossemeer lopen maar ik adviseerden hen een stuk te liften en te genieten van het mooie landschap onderweg.

Er kwam ook een wat oudere man met een stuk jongere vrouw de toren op. Ze waren in een Tesla en zij was enorm enthousiast over alle windmolens om haar heen. Ze was erg voor het milieu en vertelde over hun energie neutrale huis dat zelfs bijna geheel recyclet kon worden na afbraak. Hij was minder begaan met het lot van de wereld en vloog de gehele wereld over en ging twee keer per jaar op een cruise met zijn oude moeder terwijl zijn vriendin met studiegenoten kampeerde op een natuurcamping in Drenthe. Ik vroeg wat onbeleefd wat ze samen hadden en dat bleek zeilen op de Zeeuwse wateren en golven te zijn. Je hoeft niet in alles hetzelfde te denken om samen gelukkig te zijn.

Woensdag werd er rond molen 31 een stuk van een film opgenomen en tal van medewerkers mochten figurant zijn en zo hoorde ik weer allerlei nieuwtjes. Mijn verhaal dat de kraan van molen 9 naar molen 8 gaat klopt niet meer want deze kraan gaat naar molen 26 omdat die molen belangrijk is voor de keten van kabels en de molens in die hoek dan eerder stroom kunnen gaan leveren. Molen 8 zit aan het eind van een kabel en heeft daarom geen haast en moet op de kraan van molen 25 wachten. Wat mij opviel is dat zo’n filmcrew die toch al een jaar hier documentaires maakt totaal geen gevoel voor veiligheid heeft en onbeschermd onder kranen staat en werkende mensen in de weg loopt en niet beseft dat er ook gewoon hier gewerkt moet worden. Ik stelde de regisseur nog voor om de portier met haar Mini Cooper in zijn film op te nemen maar het script was al af. Misschien moet je als kunstenaar je wel focussen op je werk en je niet laten afleiden. Ik was geroerd dat een regieassistente mij als zeventig jarige aansprak met “jongen, wil jij even iets naar rechts gaan staan”. Ik ben benieuwd naar het resultaat en hoop dat de mensen van GMB die nu vakkundig het terrein weer in de oude staat herstellen, niet beseffen dat het salaris van die zielige mensen in oranje jassen die met oude scheppen staan te rommelen in de film zeker het dubbele is als dat van hen.

Een steeds terugkerend onderwerp op de uitkijktoren blijft toch de opslag van elektriciteit als het overal in de Westerse wereld dagenlang hard waait. Een man vertelde dat hij een container met veertig oude vrachtwagen accu’s in de tuin had staan waar hij de stroom van zijn twintig zonnepanelen in opsloeg voor de winter. Hij vroeg zich af of we dat trucje niet ook aan de voet van onze molens kunnen uithalen totdat de mega-accu’s wat betaalbaarder zijn. Anderen zien meer in een waterstof fabriek waardoor weliswaar rendement verloren gaat maar je gebruik kunt maken van de periodes dat de stroom op de energiemarkt laag is. Een man uit de Balkan vertelde dat in zijn land bij overschot aan stroom gewoon water in de bergmeren of stuwmeren gepompt wordt en iemand uit Limburg schijnt net gepromoveerd te zijn op warm wateropslag in oude kolenmijnen. Ook kwam het verhaal van stroom opslaan in zout weer ter sprake. Ik ben benieuwd welke mogelijkheden er in de toekomst op grote schaal gebruikt gaan worden.

Natuurlijk sprak ik weer met een portier over haar toekomstplannen als het werk er hier op zit. Ze heeft hier goed verdiend en gaat eerst een muziektour door de Verenigde Staten maken langs talrijke bekende plaatsen uit de Country- en Western wereld en daarna ziet ze wel weer verder want er is hier altijd werk te vinden.