Vanaf de uitkijktoren #48

Meestal ga ik ’s morgens vroeg foto’s maken en zie je alleen hondenuitlaters die nog voor hun krantje en ontbijt de hond zijn behoefte moeten laten doen en dan de hele dag thuis laten als ze naar hun werk zijn. Ze hebben meestal geen zin in een praatje want ze slapen nog half. Deze weken zie je bij de uitkijktoren ook opvallend veel lange afstandlopers die oefenen voor de Omloop van Goeree-Overflakkee op 24 en 25 augustus. Je moet dan 110 km binnen 24 uur lopen en dat is een enorme prestatie. Deze mensen lopen mee met een georganiseerde wandeltocht omdat ze graag andere mensen ontmoeten en samen lopen is veel gezelliger dan in je eentje. Deze mensen maken graag een praatje en zeker als je vertelt dat je vrijwilliger bent bij deze tocht. We ontvangen de lopers in het dorp Stad aan ’t Haringvliet altijd met een lied en ze krijgen een presentje. Dit jaar hebben we het motto “Groene energie” en krijgen de lopers een rood of geel bekertje met groen water(stof) en een zakje groene harde of softe pilletjes om vol speed richting finish te gaan.

Vorige week heeft het veel gewaaid maar zondagmorgen zag ik dat molen 19 toch twee wieken gekregen had en dat molen 20 zijn driedelige kop al had. Ook molen 24 schiet nu snel omhoog en het opslagterrein onder bij de uitkijktoren wordt opgeruimd door GMB om weer in de oorspronkelijke staat te worden opgeleverd.

Ik sprak ook een inwoner van Oude-Tonge die vroeg waarom molen 5 halverwege geen rode lampen heeft die continue branden terwijl molen 1, 4, 7, 10 en 35 die wel hebben. En welke molen richting St. Philipsland krijgt verlichting? Ik heb beloofd het te zullen navragen.

Op maandagmorgen trof ik om 6.30 uur op de parkeerplaats een auto naast de auto van de portier en toen ik de toren beklom vond ik naast twee rugzakken ook twee slapende mannen in slaapzakken op de toren. Ze schrokken wakker en vroegen of ik een kopje thee wilde en dat sloeg ik niet af. We maakten een praatje over de mooie natuur hier en ik vroeg waarom ze op de toren sliepen. Ze vertelden dat ze als militair in Bosnië hadden gediend en er toch iets van overgehouden hadden. Af en toe werden het jachtige leven en de negatieve blik van hun omgeving over die vredesmissie hen te veel en dan trokken ze er samen tussen uit en spraken veel met elkaar. Vaak gingen ze ergens vissen en bij die hobby hadden ze een portier van de Krammer ontmoet die enthousiast over het windmolenproject gesproken had en daarom waren ze nu hier. Deze uitkijkpost was een heel stuk comfortabeler dan die waar ze in Bosnië in gewaakt hadden. Ik vertelde hen dat ik hun verhaal begreep en dat ik meerdere mensen van vredesmissies heb gesproken die zich niet begrepen voelden terwijl ze toch voor het vaderland hun leven riskeerden.

Deze week kwam er ook een echtpaar naar boven gelopen; keurig hetzelfde windjack van de ANWB aan en een trainingsbroek zoals het grootste deel van de wat oudere Nederlanders op de fiets aan hebben. Natuurlijk waren ze met een elektrische fiets en ze vroegen waar hier het oplaadpunt is. Ik moest bekennen dat er volgens mij hier te midden van 28 opwekkers van elektriciteit geen oplaadpunt was. Dat vonden ze belachelijk en geen reclame voor Deltawind en Zeeuwind en ik beloofde dat ik het allemaal zou doorgeven.

Ik ben bij Gijs wezen vragen wanneer de lantaarnpalen weer recht gezet worden en hij vertelde dat die tussen molen 31 en 35 al weer recht staan. Molen 5 krijgt nog licht halverwege en ook molen 28 en 19 zijn binnenkort in het donker te zien want het licht zit er al op maar is nog niet aangesloten. Wat betreft het oplaadpunt voor elektrische fietsen verwijst hij naar het service-gebouw of het Grevelingenrestaurant. Molen 29 krijgt wel een afsluitbaar stopcontact voor de patatkraam die daar vroeger stond en nu van gas overstapt op elektriciteit. Vrij toegankelijke stopcontacten bij molens maken het dieven te gemakkelijk om met elektrisch gereedschap de deuren te forceren.