Vanaf de uitkijktoren #43

Vanwege een weekje met mijn hele gezin naar mijn geboortegrond in Limburg ben ik een week niet op windpark Krammer geweest en dan is het verrassend wat er allemaal in een week gebeurd is. Toen ik er de laatste keer was had molen 21 net de laatste wiek gekregen en werd de tweede ring van molen 22 geplaatst en was men begonnen de kraan bij molen 19 op te bouwen. Nu is de kraan van molen 21 al helemaal opgebouwd bij molen 20 en wordt de tweede ring geplaatst. Molen 19 en 22 zijn al bijna op hoogte en de funderingen van molen 23, 24 en 25 zijn klaar terwijl het vlechtwerk bij molen 26 hard opschiet en er weldra beton gestort kan worden.

Er komen veel buitenlandse toeristen op de uitkijktoren en bijna iedereen vindt de molens hier zo mooi. Een Belg klaagde dat als je van Brussel naar Nederland rijdt de Belgische molens als een soort kerstboom verlicht zijn en de molens in Nederland niet of met een knipperend lampje uitgerust zijn om vliegtuigen te waarschuwen. Een Duitser vond onze molens mooier dan in zijn land omdat hier die lelijke rode strepen op de wieken en de mast ontbreken.

Er is veel pleziervaart en daarom is de brug over de sluizen vaak gesloten als je over het windpark rond rijdt. Vanmorgen spaken we een Poolse werknemer die moest gaan hijsen bij molen 20 maar opgesloten zat omdat alle bruggen over de vier sluizen gesloten waren. Hij was al te laat en stond nu al een kwartier vast. Hij vertelde over zijn gezin in Polen dat hij miste omdat hij hier was komen werken vanwege de veel betere beloning hier. Volgende week kwamen vrouw en kinderen hier naar een camping en daarna ging hij twee weken terug naar Polen. Ik vroeg waarom hij niet hier kwam wonen en toen vertelde hij dat je wel je gezin mee kunt nemen maar niet de hechte familie en niet je cultuur. Bovendien moet hij aan het eind van het jaar, als alle molens hier klaar zijn, naar Ierland met zijn ploeg. Zijn broer heeft vast werk in Engeland en woont er al twaalf jaar en heeft nog steeds heimwee en is nu onzeker vanwege de Brexit.

Aan de voet van de uitkijktoren troffen we twee oudere dames die overwogen de toren te gaan beklimmen om van het uitzicht te genieten maar er toch vanaf zagen omdat ze nog naar Oud-Vossemeer moesten lopen en het nu al zo warm hadden. Ik bood aan ze daar te brengen als ze toch de toren mee op klommen maar dat vonden ze niet sportief tegenover de wandelvriendin die vandaag vanwege de hitte thuis gebleven was. We hadden het nog even over de Vierdaagse van Nijmegen die ze vroeger wel tien keer gelopen hadden.

Omdat er vanmorgen alleen bij molen 20 en bouwplaats 26 gewerkt werd en er maar 30 mensen op de site waren kon ik overal rustig rondkijken en ook een keertje over de dam bij molen 23 tot 27 rijden en eens foto’s van een andere kant maken. Ook was er weer tijd om met de portiers te praten die het zwaar hebben met die felle zon op hun hokje. Ze hebben weliswaar een ventilator en kunnen het raam en de deur tegen elkaar openzetten voor wat tocht maar het blijft er warm. De een telde de uren tot hij lekker in de schaduw aan stromend water kan gaan vissen en met de ander hadden we een heel gesprek over koken, Brabantse moeders en voetbal. Hij vond het belangrijk dat je in een beroep waar je solistisch werkt er een teamsport naast doet en dus had hij altijd op voetbal gezeten. Maar als je erg je best doet kom je steeds in een hoger elftal en voor je het weet moet je vier keer per week trainen en draait het om het winnen en niet meer om de gezelligheid. Daarom was hij overgestapt naar een Belgisch amateurclubje waar ze niet moeilijk deden over zijn wisselende diensten en daardoor het missen van trainingen en wedstrijden.