Vanaf de uitkijktoren #29

Nu trof ik op de toren weer eens Engels sprekende mensen. Ze kwamen echter uit Slowakije en waren nieuwsgierig naar het zeearend-detectiesysteem op de molens waar ze in een tijdschrift over hadden gelezen. Ik kon ze weinig nieuws vertellen over het systeem maar wel waar de zeearend nestelt en toevallig was er ook een proef bezig waarbij de molens steeds plotseling stil werden gezet en dan weer volop draaiden. Ik had verwacht dat het plotseling stoppen met veel lawaai gepaard zou gaan maar dat viel alles mee.

Ik zag nu duidelijk dat de vaste kraan van molen 10 nu bij 11 wordt opgebouwd maar weet nog steeds niet waar de mobiele kraan van molen 5 naar toe zal gaan. Molen 28 is op hoogte en de kraan is net als die van molen 1 gestreken vanwege de weersverwachtingen.

Ik werd toen ik rond reed op de site gebeld door de voorzitter van een natuurorganisatie die met een kameraad aan het vogelen was en nu het zeearendnest wilde fotograferen maar het niet kon vinden. Hij dacht dat je er vanaf de uitkijktoren met een telelens zo op kon kijken en had zich verheugd op het maken van mooie foto’s maar dat viel tegen want vanaf de Philipsdam is de afstand te groot om het broedende vrouwtje recht in de ogen te kijken. Ze dachten via het natuurgebied dichterbij te kunnen komen of het met een bootje te proberen, maar ik heb ze uitgelegd dat het gebied verboden terrein is. Gelukkig waren er wel andere vogels te fotograferen zoals de foeragerende pijlstaarten aan de overkant van de weg. Ik nam ze mee naar mijn huis om wat te drinken en mocht hun prachtige foto’s van die dag bekijken. Het meest onder de indruk was ik van de foto van een blauwborst die ze vanuit een vogelhut op de Kalmhoutse heide hadden gemaakt. Twee dagen later kon ik er zelf eentje in de Kwade Hoek op de foto zetten.

Ik trof ook een vader en zoon op de toren die foto’s maakten voor een spreekbeurt van de zoon. Hij zit in groep 9 en wil vertellen over het verduurzamen van ons eiland en daar spelen de molens een belangrijke rol in. Natuurlijk besteedt hij ook aandacht aan verminderd gebruik van energie door gedragsverandering en isolering en aan minder vervuiling door onder meer de vele dieselauto’s op het eiland. Ik vroeg wat hij vond van een verbod op het stoken van openhaarden want als ik zo in mijn buurt ruik dan wordt er heel wat rotzooi en vervuild hout gestookt in ons dorp. Hij wist dat openhaarden vervuilend zijn maar zei terecht dat ze wel gas uitsparen en dat je daarmee de Groningers weer helpt.

Natuurlijk maakte ik ook weer een praatje met een portier. Ze werkt hier nu al een tijdje en had vorige week mee gemogen op een excursie over de site. Ze was erg onder de indruk van de enorme molens en de hijskranen op de toch vrij smalle strekdammen. Leuk vond ze al die bekende gezichten op de diverse werkplekken. Ook had ze een wiek op een op afstand bestuurbaar voertuig zien vervoeren. Gek dat je de gehele dag mensen in en uit de poort gaand spreekt en niet weet wat ze precies gaan doen. Het meest verrassende voor haar was de natuur op en rond de bouwlocatie. Je zou denken dat alle levende wezens vluchten met al die vrachtauto’s en andere bedrijvigheid maar de ganzen lopen met hun jongen gewoon over de bouwplekken en de scholeksters nestelen vlak langs de weg. Ook de reeën trekken zich niets van de molens aan. Ze vond het jammer dat er zo weinig vogels vanuit de vogelhut te zien waren maar dat was volgens mij twee jaar geleden ook al en toen waren er nog helemaal geen werkzaamheden. Mijn ervaring is dat er rond de vogelkijkhutten op de Hellegatsplaten en bij de Noordrand ook weinig vogels te zien zijn.