De herfststormen zijn wat gaan liggen maar voor toeristen is het nog niet aantrekkelijk om de toren te beklimmen want af en toe regent het plotseling heftig en echt schuilen kun je er niet. Toch zie je de mobiele kranen weer omhoog staan en is het op tal van plekken weer druk met tal van activiteiten. Hijsen bij molen 4, 12, 33,32 en 31 en heien aan de overkant. Ik sprak een enthousiast lid van Deltawind die met zijn dochter kwam kijken en we waren allebei erg tevreden over de bijeenkomst van vorige week waar over de toekomst van Deltawind gebrainstormd werd. Naast over de opslag van energie werd er ook over elektrische deelauto’s en over verduurzaming van bestaande woningen gesproken na voordrachten van ervaringsdeskundigen en dat was heel leerzaam. Wat een verademing om met mensen te vertoeven die het milieu in brede zin een warm hart toedragen en niet blijven steken in alleen hun persoonlijk belang.
Samen met een kraanmachinist van Boekestijn Kranen keek ik vanaf de toren naar het hijsen van het eerste deel van de gondel van molen 12. Hij had er een vrije dag voor genomen want hij fotografeert graag kranen in actie. Hij vertelde van zijn opleiding in Barneveld en ook dat zijn vriend/collega volgende week met een reuzekraan hier komt om te helpen hijsen.
Het was begin deze week te mistig voor mooie foto’s van de bouwlocaties en dus maar wat detailfoto’s van de toren om dit verhaal te versieren. Beneden ons zag ik op de parkeerplaats een monteur bezig met een grote sjofel en daar gingen we een praatje mee maken. Wat toevallig dat zo’n grote machine juist op de parkeerplaats kapot gaat waar je zonder anderen te storen er aan kunt werken. De sjofel bleek helemaal niet kapot maar kreeg gewoon een onderhoudsbeurt op locatie omdat vervoer naar een servicestation te veel tijd en geld kost. De monteur vertelde eerst boeiend over zijn opleiding in Harderwijk, toen over zijn vriendin en de problemen van starters op de woningmarkt en toen kwamen we op het Krammerproject waarvan hij onder de indruk was. We spraken over duurzaamheid en ik vertelde over de twee elektrische BMW’s die de nieuwe wijk in ons dorp Stad aan ’t Haringvliet had gekregen voor een proef met deelauto’s. Hij kwam van Walcheren maar hij kende ons dorp vanwege de manege waar zijn vriendin vaak wedstrijden rijdt met haar paard. Ik vroeg hem of het niet moeilijk was een vrouw met een paard te delen maar daar had hij nog geen last van. Hij reed haar ieder weekend met de paardentrailer achter zijn bus naar dressuurwedstrijden en daar was het altijd gezellig. Als je vriendin jonge paarden aan het inrijden is blijft er veel tijd voor je zelf over om met vrienden te gaan stappen. We keken samen vol bewondering naar de enorme kraan bij molen 32 die nog steeds wacht met de andere twee wieken te plaatsen.
Natuurlijk eindigde mijn bezoek aan de toren weer bij de portiersloge waar je altijd gastvrij ontvangen wordt en leuke gesprekken kunt voeren. De meeste portiers kennen de bezoekers bij naam en toegangsnummer en voeren de vereiste zaken al in op hun PC en hebben de poort al open voordat de auto gestopt is. De meeste werknemers die langs komen zijn trots op hun werk aan de molens en vertellen er graag over. Men verwacht dat de eerste molens over twee maanden al stroom gaan leveren. Toen ik vertelde over mijn dorp dat zich wil profileren als duurzaamdorp bleek dat de portier regelmatig in ons dorp bij de haven vist en kreeg ik op zijn mobieltje heel grote vissen met ons oude café op de achtergrond te zien en bleken zijn verhalen geen visserslatijn maar werkelijk waar.