Vanaf de uitkijktoren #17

Na een rustige periode rond de kerst is het nu weer druk. Volgens de portier, die je altijd met je naam aanspreekt en tijd neemt voor een praatje, werd er zaterdagmorgen om 1 uur ’s nachts al begonnen omdat het eindelijk een keer redelijk weer was. Of vele locaties waren activiteiten. Bij molen 4 werd de kraan verder afgebroken en de onderdelen werden bij molen 2 klaar gezet om daar de kraan weer op te bouwen. Bij molen 6 stond de enorme hijskraan weer overeind maar er werd niet zichtbaar gewerkt. Molen 14 heeft zaterdag de hele gondel in drie delen naar boven getakeld gekregen, bij molen 29 had de kraan enkele ringen geplaatst en werd weer gestreken vanwege de weersvoorspellingen en bij molen 35 is de kraan op hoogte en worden ook al ringen geplaatst. Vandaag waait het te hard voor het grote hijswerk en was er alleen wat activiteit bij molen 4 en 35. We spraken met een kraanmachinist en die vertelde dat er morgen weer gehesen wordt en we welkom waren bij molen 35 om te kijken. We zullen dan ook weer de toren op gaan in de hoop daar nieuwsgierige mensen te treffen met mooie verhalen voor dit blog.

Nu moeten we het hebben van de gesprekken op de diverse nieuwjaarsbijeenkomsten waar je naast bekenden ook altijd weer nieuwe mensen met frisse of onverwachte ideeën treft. Zo spraken we met iemand die probeert de bevolking rijp te maken voor de energietransitie. De komst van windmolens heeft destijds een deel van de bevolking overvallen en daardoor weerstand opgeroepen terwijl er toch best veel in de lokale pers over geschreven is. Weliswaar is dat een minderheid maar het geeft wel onrust en irritatie en hoe kan je die voorkomen. Goede voorlichting is essentieel maar hoe bereik je alle burgers? Ik heb dat ook vaker ervaren want als ik iets op het dorp organiseer en daar huis-aan-huis een foldertje over in de brievenbussen stop dan is een deel van de bevolking toch verrast en boos dat ze van niets wisten als ze in de krant lezen over de musical op de Kaai. We discussieerden over in welk stadium je de bevolking moet informeren. Vroegtijdige vage plannen geven veel onrust terwijl de kans op realiseren nog klein is. Zo viel het onze gesprekspartner op dat destijds het plan van de provincie voor meer kassenbouw in Oostflakkee en later een plan van particulieren voor een vliegveldje meteen reacties opleverden en door de druk van de bevolking werd afgewezen maar dat de aankondiging van plannen voor windmolens 20 jaren geleden nauwelijks aandacht kreeg. De molens langs het Haringvliet tussen Middelharnis en Stad kregen pas wat weerstand toen ze er lang stonden. Het eiland heeft ambitieuze doelen over duurzaamheid en dat geeft veel publiciteit en vervult velen met trots maar als de plannen concreet worden en in je dorp gerealiseerd worden, schrikken er toch weer mensen die van niets weten omdat het ver van hun bed leek. Dit soort mensen zetten dan als reactie hun hakken in het zand en gaan de strijd aan op een moment dat al veel beslissingen democratisch genomen zijn en dat leidt tot frustraties aan alle kanten. Hoe kunnen we dat voorkomen? In het Waterstofconvenant dat in december tussen veel partijen  en organisaties gesloten is wordt vermeldt dat er een proefproject komt om waterstof in een woonkern te gaan gebruiken als energiebron. Er is nog weinig concreets bekend en toch kiest men nu al voor openheid naar de bevolking en dat roept veel vragen op waar nog geen antwoord op is. Stad aan ’t Haringvliet is in overleg met de dorpsraad nu kandidaat voor een pilotproject en hoe probeer je daar nu een groot draagvlak voor te scheppen. Een artikel in september in het huis-aan-huis bezorgde dorpskrantje leverde geen enkele reactie op en verhalen op de dorpswebsite ook niet. Vergaderingen van de dorpsraad trekken weinig publiek en hoe bereik je nu toch de bevolking om hen te betrekken bij de transitie? We overwegen nu om via een scholenproject de jeugd te interesseren en via hen ook de ouderen te bereiken. Het was een nuttig en leerzaam gesprek.