Vanaf de uitkijktoren #24

Het was afgelopen week enorm koud met een felle oostenwind en dus gebeurde er weinig op de bouwlocaties en bezochten we de toren ook wat minder. Gelukkig is er in de pers toenemende aandacht voor duurzaamheid en groeit het besef dat we allemaal ons steentje moeten bijdragen om de wereld ook leefbaar te houden voor onze nakomelingen. Hier op het dorp hebben we twee ECO-scholen en die hebben op verzoek van de dorpsraad allebei een project over duurzaam wonen gehouden waarvan de geknutselde en getekende voorbeelden vanavond een expositie vormen in het dorpshuis. Daar wordt vanavond het eerste dorpsberaad over “Stad van het gas af” gehouden . Diverse instanties zoals gemeente, Stedin, de begeleidingsgroep, de woningbouw, Deltawind , duurzame bewoners en anderen geven voorlichting aan de bewoners die na de pauze vragen kunnen stellen en met suggesties kunnen komen. Vast staat dat we ondanks de vele windmolens en zonnepanelen niet alles op elektriciteit kunnen en dus aardwarmte, warmtewisselaars of een vorm van waterstofgas nodig zullen hebben en dat is de uitdaging waarvoor we als pilotdorp komen te staan.

Heel boeiend was het om te zien hoe het zoete water van de Krammer veel sneller bevroor dan het zoute water aan de overkant van de dam. Voeren daar de boten nog geheel zelfstandig in de Krammer voeren de ijsbrekers af en aan. De sneeuw en vooral de ijspaleizen boden een prachtige aanblik en dan opeens gisteren die omslag van gevoelstemperatuur van -15 naar gevoelstemperatuur van + 15 in het zonnetje uit de wind. Gisteren kwam er toen ik op de toren stond een oud mannetje op een fiets, zette de fiets tegen de vangrail, klom erover, plaste in een nis aan de voet van de toren, klom alle trappen op en ging boven op de toren op een bankje in de zon zitten en stak een sigaartje op. Ik wilde een praatje aanknopen maar hij zei dat hij even een dutje wilde doen en nu niets wilde horen over duurzaamheid, trots en hijskranen.

Natuurlijk gingen we ook nog naar het nest van de zeearenden kijken. De een zat fier op een tak boven het nest en de ander zat op het nest. Ik was trots op mijn foto maar een andere vogelaar toonde me veel mooiere foto’s. Niet alleen van kwaliteit maar ook van het intieme moment van het “copuleren” van de twee vogels. En nu maar hopen dat we allemaal in blijde verwachting mogen zijn.

De andere vogels hadden het niet best om de restje open water en het weinige voedsel maar gelukkig was alles slechts van korte duur.

Vanmorgen vertelde een portier dat de portiers de strenge koude allemaal hebben overleefd.