Vanaf de uitkijktoren #22

Vandaag 16/2/18, was ik op de toren omdat ik hoopte dat er bij molen 5 en 10 segmenten, bij molen 7 de kop en bij 35 en 29 wieken gehesen zouden worden maar toen ik er om 8 uur was om de zon te zien opkomen was alles nog rustig.

Ik sprak een bezoeker van elders die enthousiast vertelde hoe zij als bewoners gezamenlijk onderhandeld hadden met de firma die drie molens in hun buurt wilde bouwen. Ze waren allemaal voor duurzaamheid en zagen de noodzaak van windmolens bouwen in, maar hoopten een graantje mee te pikken. Niet alleen de boer op wiens grond de molens zouden komen moest profiteren maar ook de omwonenden. Het was boeiend geweest hoe de sociale cohesie groeide en hoe ze met elkaar verder keken dan alleen hun eigen belang. Meestal kun je het beste mensen verbinden door samen ergens tegen te strijden maar nu streden ze samen voor een betere wereld. Ze waren tot de conclusie gekomen dat een financiële tegemoetkoming de duurzaamheid niet ten goede kwam en hadden nu de afspraak met de molenbouwer dat deze door voorfinanciering iedereen in staat stelde om hun daken van zonnepanelen te voorzien. Ik vertelde dat er op St.Philipsland ook zo’n project speelt. Hij vroeg hoe we hier de keuze voor een zonnepanelenbouwer hadden gemaakt want bij hen was een deel voor een plaatselijke jongen met weinig ervaring en een ander deel voor een gerenommeerd bedrijf 50 kilometer verderop. Uiteindelijk was het door loting de plaatselijke jongen geworden maar dat gaf nu met de levering en het plaatsen wel veel vertraging. Ik vertelde dat Deltawind in het verleden ook voor dit dilemma gestaan heeft en toen toch voor het vertrouwde bedrijf een eiland verderop gekozen heeft om het onderhoud en de garantie beter te waarborgen maar dat veel leden teleurgesteld waren dat de winst niet op het eigen eiland werd geïnvesteerd. Het was een leuk gesprek en de bezoeker was onder de indruk van ons grote project van Zeeuwind en Deltawind samen.

Op 17/2/18 werd er hard gewerkt op 5 locaties. Bij molen 2 en 10 werden ringen gehesen en molen 7, 29 en 35 kregen alle drie hun wieken. Zeker vanaf de uitkijktoren een spectaculair gezicht om zulke gevaartes de lucht in te zien gaan. Ook het transport van de wieken naar de molens is een mooi gezicht. Ik sprak verschillende bekenden die naar het hijsen kwamen kijken maar ook mensen uit Gelderland die de zeearenden wilden spotten en met enorme kijkers en telelenzen uren in de kou stonden te gluren als paparazzi op zoek naar een naaktfoto van een beroemdheid. Ze hadden alle tijd voor een praatje over duurzaamheid en participatie in windmolenprojecten en vertelden over een wijkaccu waarvoor ze een coöperatie hadden opgericht. Leuk om te horen hoe anderen ook met het milieu bezig zijn. Ze hadden een filmpje op youtube gezien over een zeearend die door een wiek van een windmolen geraakt werd en vroegen of men hier niet bang as dat de molens die zeldzame vogels weer zouden uitroeien. Ik kon vertellen dat onze molens detectoren hebben om zeearenden van ver te spotten en de molens direct te stoppen. Dat lijkt wel handig want de portier die ik vandaag sprak vertelde dat hij regelmatig een zeearend op het krammerterrein ziet om een konijntje te pakken en dat scheelt ons weer jagers in te huren om de konijnenfamilies binnen de perken te houden. Je ziet veel konijnenkolen op het terrein en voor je het weet hebben ze belangrijke kabels doorgeknaagd.

Op 18/2/18 was het weer rustig op het terrein en bekeek ik de drie molens die nu klaar zijn. Aan deze kant van de weg hoeven allen nog 15 en 28 gebouwd worden. Bij het zeearendnest in aanbouw stonden twee Belgische bussen met vogelspotters maar ook een grote groep Nederlanders te genieten van het verliefde stelletje dat takken brengt voor hun huwelijksnestje.